KAZERNE
Ons vertier in Bergen - Hohne was op een grote Engelse legerkazerne. Het Engelse leger is vooral beroepsmilitair. Er waren verschillende militairen die ook getrouwd waren en met hun vrouw en kinderen op de kazerne een woning hadden. Er was ook van alles te doen, een bioscoop en een winkel en ook een schooltje voor de kinderen.

Onze gebouwen waren MB 51 en MB 52 , deze stonden tegenover elkaar en er tussen een groot open plein, hier stonden de auto’s geparkeerd. Blok 50 was haaks op onze 2 gebouwen en hier zat de M.P. en een deel was eetzaal.  De O.O. aten samen met de M.P.. Blok 51 was voor de 104 en blok 52 voor de 105. Van de commando’s waren er 2 compagnieën elk met ongeveer  135 man

3 pelotons met elk 4 groepen van 10 man en 1 verzorgingsafdeling. + staf. Wij hadden in ons gebouw in de kelder een barretje gebouwd welke in onze vrije tijd druk werd bezocht. Volgens mij heette dit barretje * SCHUILBIVAK * en werd beheert door de maten.

ELKE
Maar wij gingen ook wel de dorpen en kleine steden verkennen in onze vrije tijd. Ook ik ben wel in het danslokaal in BERGEN BELZEN geweest, daar leerde ik in mijn 2e uitzending een leuk meisje kennen, ELKE zo heette zij en woonde in Bergen -Belzen in de Schlezieerstrasze nummer 9.

Ik ben een keer bij haar thuis uitgenodigd want zij was jarig, 19 jaar werd zij. Ik had beloofd wat drank mee te nemen en zo maakte ik kennis met haar familie en een paar vriendinnen. De BOKMA en PERNOD 45 welke ik had meegenomen werd behoorlijk ingenomen. Toen ik laat op de avond terug moest was ik dan ook niet helemaal koersvast meer. Maar.. het was erg gezellig. IK heb haar na mijn diensttijd nog 1 keer ontmoet in Dusseldorp bij de DRUPA (druk en papier tentoonstelling voor de grafische vakken.)

Op een zondagmiddag ging ik met Elke wandelen en zijn de kazerne opgegaan. Ik nam haar mee naar ons blok en ging met haar naar de kelder bar. Toen wij de trap af moesten nam ik haar in mijn armen en liep met haar vol trots naar beneden. Halverwege echter komt kap. SIER mij tegemoet en zoals het hoorde moest ik een officier groeten, maar hoe? Ik maakte halt en front met Elke in mijn armen en liet de kapitein er door. Hij groette correct terug en ging verder met een brede grijns op z´n gezicht. Mijn straf was de week er op. ik moest samen met nog enkele gestraften op zaterdag in de 3 tonner stappen en werden ergens op de Lüneburger Heide gedropt  en kregen daar een kompas en de coördinaten om terug te lopen naar de kazerne. Daar was je een paar uur mee zoet.

COMMANDO POLITIE (C0PO)
Stappen in CELLE vond ik het leukste, je had daar leuke bars en ook STRIPTEASE dancings. Ik ben er 2x met een paar collega’s geweest, is leuk maar erg duur voor een arme soldaat. Ook ben ik een paar keer met de M.P. als CoPo mee geweest. De MP had witte binnenhelm met een blauwe band en voorop stond met grote letters MP Wij echter mochten niet met onze groene baret op mee op patrouille en hadden een zwarte binnenhelm met een groene band en op de voorzijde met grote letters C P  .  Iemand heeft toen met kleine letters een o achter de C en de P gezet.  Co Po ( commando politie).   De oost duitsers aan de andere kant van de muur heten VOPO  (volks polizei)

Het verdere tenue was eerste grijs met fieldjack  met koppel en veldfles en een halve bezemsteel met een touwtje om aan je pols te schuiven. die steel was 60 cm lang en zwart geschilderd. Zag er stoer uit.  Dan werd je graag binnen gelaten, dat was controle van ons en beveiliging voor de uitbater. We kregen zelfs wel wat te drinken aangeboden en bleven een minuut of 10 - en gingen dan weer verder op patrouille.

 

STORM
Ergens op eind februari of begin januari was er een flinke storm, de noordkust van Duitsland had het zwaar te verduren. In Bremen was er een overstroming en hulptroepen werden naar de ergste plekken gestuurd. Van ons werden de natte jongens met hun materiaal  naar toe  gestuurd. Zij hebben daar goed werk kunnen verrichten en naar ik weet is er een oorkonde voor gegeven aan de compagnieën.
(wie weet hier meer over te vertellen)

                                                        

SPORTDAG
Kolonel BARTELS had het oppercommando over de Nederlandse troepen in Bergen Hohne Hij was van de tanks de cavalerie en had zo zijn bedenkingen over de commando s, hij beweerde dat het maar een slappe hap is. Er werd een sportdag uitgeschreven voor alle Hollandse soldaten in Bergen Hohne. Cross country, hardlopen 10 km, voetbalwedstrijd en nog een paar dingen. Op alle elementen waren wij heer en meester, dat vond onze kolonel niet leuk. Zelfs met voetbal konden zij niet winnen ondanks dat zij een paar semi-profs in hun elftal hadden, wij waren te snel en te fit voor hen.

 

INTERNATIONALE OEFENING / 1
Tijdens een grote internationale oefening op de Lüneburger Heide waren wij bij de tegenstanders ingedeeld. Het had gesneeuwd en her en der lag nog een beetje sneeuw. Wij hadden een goed schuilbivak en de sneeuw had onze sporen goed afgedekt. Plotseling vroeg in ochtend werden wij overvallen. Mijn hele groep werd gevangen genomen. Met een grote smile op zijn gezicht stond ltn. Monshauwer als scheidsrechter toe te kijken

Hij wist waar alles zat en had dit in opdracht verraden aan onze vijand. Het was de bedoeling dat de Mil. Pol. als inlichtingendienst verhoren van gevangen tegenstanders moesten oefenen. Ja, en ons ploegje, hoe goed we ook ons best hadden gedaan , waren de klos. We werden gebonden en geblinddoekt en lopend naar een boerderij gebracht. Struikelend en vloekend kwamen wij na een klein uur bij de boerderij aan, waar wij in de stal bij de koeien moesten zitten.

Nog steeds waren onze handen en voeten gebonden en waren we geblinddoekt. Er mocht niet gepraat worden, het enige wat wij hoorden waren de koeien en af en toe een paar bevelen van de MP die ons bewaakten. Ik probeerde mijn boeien los te schuren en mijn das welke voor mijn ogen was gebonden naar beneden te krijgen.

Telkens als ik dacht dat het bijna gelukt was, werd alles weer op zijn plaats  en strakker getrokken.. Ik werd tot 3x toe al huppelend met vastgebonden voeten en geblinddoekt meegenomen naar een apart kamertje waar ik dan werd overhoord, ik vertelde alleen mijn naam en legernummer en verders niets. Ook hadden zij het steeds over dat ik een RUS was, later werd mij verteld dat ik een lidmaatschapskaartje in mijn portemonnee had waarop een blauwe ster staat, Deze was mijn stamkroeg in Den Helder, die kroeg was van Henny Horsman de man van later de strand zesdaagse en de kroeg heette de *BLUE STAR*.

Na dik 3 uur daar in de stal te hebben gezeten, hoorde ik af en toe de jongens van mijn groep met elkaar zachtjes praten ook kreeg ik op dat moment mijn oogbedekking naar beneden en zag dat ik de enige was die nog in de boeien zat. De boys en de MP grijnsden mij toe, maar deden verder niets, zij hadden  eten en drinken gekregen en zaten lekker warm in de stal. Tegen de avond kregen wij onze spullen welke door de MP mee was genomen uit ons schuilbivak terug en werden wij opgehaald en naar onze cie. gebracht.

 

INTERNATIONALE OEFENING / 2
Tijdens een grote oefening lag onze cie op een heuvel in dekking en hadden uitzicht op onze vijand welke in het dal her en der chaotisch heen en weer liepen, een verkenningsvliegtuigje vloog over het strijdveld en gaf ons via de radio berichten door. Tussen die chaos stonden een paar jeeps met een witte vlag in de standaard. Dit waren hoge officieren die als scheidsrechter aanwezig waren. Zo af en toe kregen wij bevel van onze commandant om te vuren, zo ook moest er af en toe een mortiergranaat worden afgevuurd. Jan Kroon was een van de specialisten met de mortierpijp, Jan kon vrij nauwkeurig met dat ding overweg, maar deze mortiergranaten waren eigenlijk lichtkogels met een parachute. Deze parachutes werden door de boy’s van de granaat gesloopt en als zijden zakdoekjes meegenomen voor hun geliefden. Dit had tot gevolg dat het echt projectielen waren geworden. Jan zijn projectiel kwam terecht op de motorkap van een scheidsrechter jeep wat direct een scheldkanonnade tot gevolg had. Die klote commando’s moesten onmiddellijk vertrekken.

 

INTERNATIONALE OEFENING / 3

Er werd door de vijand een brug bewaakt door een cie van de tegenstander. Kap. Sier moest met zijn eenheid deze brug veroveren. In overleg met zijn pel. commandanten werd er besloten om een gewaagd stukje commando werk op te voeren. Normaal zou men denken dit moet s’nachts gebeuren dat was de gedachtegang van de brug bewakers maar Kap.Sier had besloten  de aanval te plegen als de tegenpartij zit te lunchen om 12.00 uur s’middags. Er zaten alleen een paar soldaten bij het begin van de brug en hadden het te druk met eten en uitrusten voor de nacht. Het was erg stil ook aan de overkant. Men rekende op de nacht en rustte goed uit, verschillende lagen te slapen.

Plotseling kwamen er twee grote leger voertuigen aan gebruld en reden direct op de brug aan. De voorste ramde het hekje wat voor de brug op de weg stond en reed direct door over de brug op kleine afstand  gevolgd door de tweede wagen. Aangekomen op hun bestemming sprongen de commando’s uit de rijdende wagens en overvielen de tegenstanders. Bij de tegenstander totale verbijstering en geen verweer, geen schot hebben zij kunnen lossen, het hele bewakingskamp en de brug was binnen 5 minuten overmeesterd.

 

INTERNATIONALE OEFENING / 4
Wij werden met DAF trucks naar een bepaalde plek gebracht en zouden van daar met de hele cie. al lopend naar een bivak gaan. Zo veel mogelijk gebruik makend van de bomen beschutting gingen wij met volledige bepakking en op de man elk voedsel voor 5 dagen op weg. Het was avond toen wij vertrokken en behoorlijk donker, vooral als wij in het bos liepen. Er was besloten dat we met een draagploeg en een bewakingsploeg zouden lopen. de bewaker had zijn bepakking bij de bepakking van zijn buddy gepakt  en deze liep dus als een pakezel zwaar bepakt. Vooruit en rondom liepen de bewakers om de ezel groep te beschermen. Om het uur werd er gewisseld, dat moest ook wel want het was een behoorlijk zwaar pakket met al dat extra wat meegenomen moest worden. Erg snel ging het dus niet en we moesten ook niet te veel lawaai maken.

Een sergeant dacht slim te zijn en had zijn geweer op z’n bepakking gebonden zodat hij zijn handen vrij had. Niet erg slim van hem want al was je de ezel, je moest toch je wapen stand-by hebben. Toen wij weer een rust/wissel pauze hadden en de sergeant moest wisselen met zijn korporaal bleek dat de helft van zijn geweer verloren was. Dit heeft behoorlijk wat gedonder gegeven, er moest een rapport worden opgemaakt met tot gevolg dat de sergeant behoorlijke straf kreeg en die tijd ook moest  na dienen.

 

INTERNATIONALE OEFENING / 5
Vanuit ons basiskamp werden twee groepen er op uitgestuurd om her en der aanvallen te plegen op de vijand. Gezamenlijk verplaatsen wij ons al lopend en gebruik makend van de nacht naar een speciaal  uitgezocht coördinaat. Hier in de buurt aangekomen, begon het al licht te worden en moesten wij  een schuilbivak opzoeken. Aan de rand van het bos lag een maisveld en dit aan gezien te hebben vonden wij het een goed idee om heel voorzichtig zonder een spoor achter te laten gingen wij achter elkaar in elkanders voetsporen tredend  naar het midden van het veld. Hier moesten wij verscholen de dag doorbrengen om weer bij avond donkerte onze aanvallen te plegen. Stilletjes ging de dag voorbij, tot er in de middag het geluid van een paar jeeps aankwamen. Hij stopte aan de rand van het veld en plotseling hoorden wij heel hard roepen .

'COMMANDO JE BENT GEVANGEN, KOM ER UIT .'
Heel stil zijn zei onze cdt. en fluister door dat op mijn commando de bajonet een paar keer duidelijk te horen op het geweer gezet moet worden. We lagen allemaal te wachten op zijn bevel en toen dat viel werden de bajonetten met veel kabaal een paar keer op het geweer gezet. Het leek wel een heel bataljon wat daar lag. We hoorden de jeeps weer starten en met een rot gang er vandoor gaan. Met een beetje bluf waren we er noch.  De officier op de jeep heeft zich vast het apezuur geschrokken en ging met een volle broek er snel vandoor. We moesten wel snel ons rustplekje verlaten en zorgen dat we een ander schuilbivak vonden. Ook hadden wij ons direct gesplitst. Die avond en nacht hebben we veel onrust veroorzaakt bij onze tegenstanders. Ook een paar krijgsgevangenen gemaakt inclusief hun vervoermiddelen.

 

AFZWAAIEN
Maart 1962, mijn militaire dienstplicht zit er op. We zijn echter nog steeds in Hohne en maken ons klaar om naar Roosendaal te vertrekken. De 104 wordt weer afgelost en gaat terug naar Roosendaal om weer nieuwe commando’s aan te vullen voor de ouwe stomp die dan afzwaaien. Je hele hebben en houwen moest je inpakken in de plunjezak en deze werden dan in een aanhanger gestapeld welke achter de drietonner hing. en de mannen zaten allemaal achterin lekker comfortabel. Er was door iedereen eerst nog goedkoop inkopen gedaan, sigaren, sigaretten en drank er was er niet een die niet wat smokkelwaar bij zich had. Uit de vorige aflossing hadden wij al bemerkt dat de marechaussee controle hield   en dat was voor velen de reden om wat spullen ergens te verstoppen. Zo hadden de ouwe stompers gedacht om een knal feest te geven als afscheid in Roosendaal en hadden een paar jerrycans gevuld met sterke drank welke in Hohne goedkoop was.

Een paar drie tonners hadden in plaats van de reserve benzine in hun jerrycan nu jenever en cognac als reserve brandstof aan boord. Iedereen verheugde zich al op het feit dat dit wel een heel goed feest zou worden. Bij de grens aangekomen viel de controle gelukkig mee, men liep er langs en kneep beide ogen dicht. Even over de grens bij DENEKAMP stopte de hele colonne. Langs de kant van de weg werd een tafel met twee stoelen neergezet en daar ging de administrateur met zijn schrijver zitten.

De namen van alle jongens die zouden afzwaaien werden op genoemd en moesten zich melden. Wij moesten onze plunjezakken pakken en leegschudden, hier op straat werd PSU controle gehouden en moesten wij alles in leveren op een paar kleine dingen na. We kregen te horen dat hier onze tijd erop zat en wij een treinkaartje kregen en gelijk met klein verlof naar huis werden gestuurd. We werden naar Almelo station gebracht en moesten het verder zelf uitzoeken hoe of je thuis moest komen.

Er was dus geen ouwe stomp feest, volgens mij heeft het beroeps kader van de drank geweten en hebben op deze manier hun eigen feest kunnen organiseren.