DIENSTPLICHT / WILLEM
van zandhaas tot graspol (commando)

Toen de tweede wereldoorlog was afgelopen, werd in Nederland weer de militaire dienstplicht van kracht. Er waren her en der in de wereld nog wel verschillende brandhaarden waar nog veel onrust was. In Nederlands Indië was veel onrust. Vanuit Nederland werden veel jonge mannen hier naar toe gestuurd, het merendeel van deze jongens vielen onder de militaire dienstplicht.
Niet iedereen was het hiermee eens en er zijn ook veel woorden hierover geschreven. Maar de militaire dienstplicht was een plicht en dat bleef zo, zelfs nu in 2018 is eigenlijk de dienstplicht nog steeds van kracht, alleen is dit voor onbepaalde tijd uitgesteld.

Waar je ook woonde, in Limburg, Groningen, Zeeland of Noord Holland, elke gezonde jongen werd in het jaar dat hij 17 werd opgeroepen om gekeurd te worden. Of je nou mijnwerker, arts, graficus of boer was, onderscheid was er niet, iedereen moest in dienst. Marine, Luchtmacht en Landmacht dat waren de onderdelen waar je terecht kon komen.

Dit verhaal gaat over dienstplichtige jongemannen die in 1960 hun dienstplicht moesten gaan vervullen bij de landmacht.
Het was de tijd van de koude oorlog, Rusland en Amerika hebben een wedstrijd om het heelal als eerste te gaan veroveren. De russen hebben de SPOETNIK in de ruimte om onze wereld draaiend.

In Europa wordt de spanning tussen Oost en West hoger, menigeen uit het oosten wil vertrekken naar het westen, daar is meer vrijheid als in het communistische oosten. In Cuba probeert Rusland voet aan wal te krijgen. Wat een paar jaar later uitloopt tot een ernstige uitbarsting omdat de Russen er raketten wil plaatsen wat in de ogen van Kennedy te dichtbij komt. Oost Duitsland is begonnen een muur te bouwen met een gevarenzone er voor met landmijnen. Het IJZEREN GORDIJN is een feit.
En in deze tijd speelt de opkomst van lichtingen in 1960.

Toen de jongens bijna 18 jaar waren, kregen zij een oproep voor militaire keuring van het ministerie van oorlog. Dit ministerie veranderde van naam in 1961 in ministerie van defensie. Lichting 60-3 komt op. Het is 14 juni 1960, vele honderden zo niet duizenden dienstplichtigen komen deze dag op om hun dienstplicht te vervullen. De Prins Hendrikkazerne in Vught is een van de kazernes waar de nieuwe soldaten worden ontvangen. René Schupp is een Limburger uit Kerkrade en van beroep leerling mijnwerker. Willem Kiers  is een Noord-Hollander uit Den Helder en is van beroep leerling typograaf.

REKRUTENTIJD

Voor allen geldt vanaf dat moment dat zij onder de krijgstucht vallen. Zes weken lang met dichtgeknoopte battle dress moeten zij in de kazerne blijven. Zij dragen het oude dikke wollen eerste grijs, dit tenue, het Engelsmodel, moet eerst door iedereen worden voorzien van de voorgeschreven vouwen, in de broek en in het battle dress moeten haarscherpe vouwen worden geperst.Als eerste gaan de nieuwe soldaten in spe naar de fourier om hun P.S.U.op te halen. Hierbij zitten een grote geruite zak en een kussensloop, deze moeten zij vullen met stro, dat worden hun matras en kussen. Iedereen krijgt een bed met kast toegewezen. Deze stapelbedden zijn 2 hoog en geheel van ijzer. Op deze slaapzaal liggen wel 40 jonge knullen, In 2 rijen van 10 stapelbedden met in het midden een lange tafel met banken. Iedereen is druk in de weer om zijn PSU op te vouwen en in zijn persoonlijke stalen kast op te bergen. Dit behoort dan keurig netjes op voorschrift te gebeuren. Het pluimage aan jongelingen is divers. De meesten zijn net 18 jaar maar er zitten er ook een paar bij die langer hebben gestudeerd en dus dik in de 20 zijn. sommige wel 25/26 Deze gaan later naar de SROI en worden officier.

Discipline, orde en netheid, en dat 2 maanden lang, tot dat een ieder is gevormd en als soldaat voorlopig door het leven gaat. iedereen gaat naar een of ander onderdeel en wordt daar verder opgeleid.  Wat had iedereen het druk, je moest naar de fourier om je P.S.U. op te halen, dat ging allemaal volgens een bepaald formule. Niet iedereen tegelijk want dan stond je in een lange rij. steeds volgens alfabet een man of vijf. Dat moest ook wel want je kreeg een grote plunjezak en daar moest Je dan alles wat je kreeg in stoppen dit deed je nog steeds in je burgerkloffie. Als je alles gekregen had ging je met je plunjezak op je nek naar je kamer en moest je alles uitpakken en netjes messbreedte opgevouwen in je kast leggen. Je had je zelf ook al ondertussen omgekleed en je burger spullen in je weekend tas opgeborgen. Een andere groep werd afgemarseerd naar de kapper, hier waren een stuk vier of kappers aan het knippen. Er werd niet gevraagd wat voor model je wilde

hebben, eenheid van kapsel dus lekker kort nog net niet kaal. als je alles zo’n beetje had opgeruimd moest je je strozak gaan vullen.

Sommige waren al snel klaar, zij vonden dat er al genoeg stro in hun geruite zak zat. Maar….. daar kwamen deze figuren een paar dagen later wel op terug. Als je een paar dagen op je stromatras had gelegen was al het stro in elkaar gedrukt en de zakken die niet goed gevuld waren zijn nu zo plat als een dubbeltje. Je bed was van staal en waar je op lag was van gevlochten metaalstroken. Oei, oei, daar lag je matras dan op en zo’n dun ding van een lege matras daar voelde je dan alle metaal ribben door.
Het was ondertussen half zes geworden, daar stond een soldaat met een

platte pet en een paar gouden strepen op zijn jas in de deur van onze kamer. Hij pakte een fluitje uit zijn borstzak en blies hier hard op. Iedereen schrok zich rot, dit was een sergeant en die zei dat wij ons klaar moesten maken om te gaan eten. Hij vertelde; pak je mestins, je bestek en je mok, en ik zie jullie over 5 minuten buiten voor het gebouw staan. Een ieder zocht zijn spullen bij elkaar en haastte zich naar buiten.

Buiten gekomen stond de sergeant al te wachten. Wat een bij elkaar geraapt zootje, er waren er bij die nog hun burger schoenen aan hadden, de helft van de klas heeft geen vechtpet op. Dan was er weer één die geen bestek bij zich had. Het ergste moest nog komen, hoe krijg je een ongeregeld stel in een rij opgesteld.

WORD VERVOLGT....