ARCHIEF
Ons geheugen: schatkamer van herinneringen. Ze leven in ons voort als een prentenboek van vervlogen gebeurtenissen. Soms komen herinneringen spontaan boven drijven. Daarnaast liggen verhalen diep te sluimeren; worden door de juiste prikkels aan de vergetelheid onttrokken. Soms met een glimlach, soms met een traan.
Deze rubriek maakt wezenlijk deel van ‘Mijn Levensboek’. In de jaren 60-62 heb ik gediend bij het KCT. Uiteraard heb ik persoonlijke belevingen weergegeven; echter in grote lijnen voor elke commando herkenbaar. Ongeacht welk lichtingsjaar; fysieke en mentale vorming zal niet veel van elkaar hebben afgeweken. Collectieve vorming en individueel bewustzijn bracht grote saamhorigheid. Nooit heb ik spijt gehad over de opleiding bij het KCT. Vaker bleek de ’Groene Baret’ de sleutel tot succes. Kennelijk hebben onze voorgangers en de duizenden die in de loop der tijd de ‘commando opleiding’ hebben gevolgd het hart op de juiste plaats zitten. Mentaliteitskwestie.