Het was een vroege september ochtend toen wij werden wakker getrommeld. Met halfdichte ogen instappen in Drietonners richting Limburg. Onderweg vertelde ik mijn tentgenoten hoe mooi Limburg is. Pluvius was ons niet goed gezind; de regen kwam met bakken omlaag. In Limburg aangekomen sprongen wij uit de wagens waarbij wij tot over de enkels in de modder stonden.

KAARTLEZEN

Na enkele instructies begonnen wij aan een individuele kaartleesoefening. De totale onbekendheid met het terrein maakte de oefening vrij pittig. Doodmoe en doornat kwam ik aan bij het verzamelpunt; de schietbaan in Amby De koffie was een welkome afwisseling en uiteraard werd gefilosofeerd over de Groene Baret.

BIVAK EN TERREINMARS

De regen tikte met regelmaat tegen de tent. En weer het commando: "Aantreden voor terreinmars." Achterelkaar liepen wij door de donkere nacht door modderige velden. Elke stap vergde kracht om de voeten uit de klei te trekken. Dwars door weilanden, waarbij het kon gebeuren dat meerdere personen over het prikkeldraad wilde stappen zonder dat ze het van elkaar wisten. Links en rechts werd er gevloekt. Hijgend en ongelukkig ging je verder. Springend over slootjes, dwars door heggen en bossen waar terugspringende takken je gezicht openhaalde. Omdat men niet wist waar het einde was kon de tocht verschrikkelijk lang duren. Vervloekt Limburg…

AALMOEZENIER

Na een korte nachtrust en ontbijt werd bij het bekende theehuisje gestart met de touwbaan over de Geul. Het was een zware opgave. De toggle was een kostbaar en onmisbaar bezit. Aan de overkant stond aalmoezenier ‘van de Vrande’ ons op te wachten voor een morele opkikker. Met een fles cognac in de hand riep hij de instructeur toe: "U vindt het toch wel goed dat de maten een slok koude thee drinken." De sergeant lachte de aal toe; hij kende het grapje schijnbaar al langer. De aalmoezenier sprak ons bemoedigend toe en vertelde ons over zijn commando opleiding die hij als 42 jarige had ondergaan.

Tijdens zijn opleiding was hij blijkbaar behoorlijk te grazen genomen. Een van de instructeurs had het speciaal op hem voorzien. Vlak voor het weekendverlof kreeg hij wapeninspectie. Volgens de instructeur was schoon niet schoon genoeg. Dit resulteerde in een na-inspectie  en daardoor verlaat weekendverlof. Achteraf vroeg de instructeur hem naar zijn mening hierover, waarop hij als antwoord gaf dat hij hem voor zijn kop had willen slaan. “Ja mannen, een aalmoezenier is ook maar een mens."

MOEKE

Nadat het eigen potje was gekookt en de tenten opgezet klonk de bekende kreet: "Aantreden." In eerste instantie viel het mee: "Instijgen." Wij konden onze verbazing niet op toen wij in Houthem-St. Gerlach voor een café uitstapten. Het was de Geulhemmermolen van mevrouw Bemelmans. Beter bekend als 'Moeke'. Binnen enkele minuten was er een geweldige stemming.

BROUWERIJ

Nadat wij een aantal dagen van hot naar her hadden gelopen, liepen wij voorbij aan de oudste brouwerij van Nederland. Een van de maten kreunde: "Ik kan niet meer en hou het voor gezien." De instructeur reageerde: "Zolang je noch lucht heb om te praten kun je wel verder." Ook ons inpraten op hem had geen zin meer. Hij gaf zich daadwerkelijk gewonnen. Wij hadden erg met hem te doen. Hij werd de brouwerij binnen gedragen waar hij enige tijd later werd opgehaald.